Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
1981
ARTHUR’S THEME
Μουσική: Burt Bacharach. Στίχοι: Carole Bayer Sager, Christopher Cross, Peter Allen
Ερμηνευτής: Christopher Cross
από την ταινία “Arthur ” («Άρθουρ, αυτός ο καταπληκτικός κύριος»)
Σκηνοθεσία: Steve Gordon.
Πρωταγωνιστούν: Dudley Moore, Liza Minnelli, John Gielgud, Geraldine Fitzgerald, Jill Eikenberry, Stephen Elliott, Ted Ross, Barney Martin.
Άλλα τραγούδια: “Blue moon”, “If you knew Susie”, “Santa Claus is coming to town”.
Κωμωδία σε στυλ της δεκαετίας του ’30 σε σενάριο του πρωτοεμφανιζόμενου Gordon, που πέθανε ένα χρόνο μετά. Ένας κακομαθημένος εκατομμυριούχος που πίνει πολύ πρέπει να διαλέξει είτε τα πλούτη (μ’ έναν σχεδιασμένο γάμο) είτε τον αληθινό έρωτα (με την σερβιτόρα Liza Minnelli). Στον ρόλο του υπηρέτη, με γλώσσα ξυράφι, ο Sir John Gielgud που κέρδισε Όσκαρ β’ ρόλου, σε ηλικία 78 χρονών.
O Dudley είχε ήδη αγαπηθεί από το κοινό χάρη στην προηγούμενη αμερικάνικη ταινία του «10».
Τέσσερις ταλαντούχοι άνθρωποι συνεργάστηκαν για το βραβευμένο τραγούδι “Arthur’s theme (Best that you can do)”. O Burt Bacharach συνέθεσε την μουσική σε δύο βραδιές, η Carole Bayer Sager (που είχε εγκαταλείψει τον Marvin Hamlisch ως σύντροφος του και συνεργάτις του και είχε παρόμοια σχέση με τον Bacharach), o Christopher Cross, που ερμήνευσε το τραγούδι και ο Peter Allen τραγουδιστής-τραγουδοποιός, σύζυγος της Minnelli από το 1967-73, που έγραψε και το “I honestly love you”.
O Cross από το 1980-85 είχε δέκα επιτυχίες με μεγαλύτερη τα “Arthur’s theme” (Νο 1 το 1981 και χρυσός δίσκος). Άλλες επιτυχίες του τα “Ride like the wind” (1980), “Sailing” (1980).
Για την επιλογή του Cross ο Bacharach δήλωσε ότι «ένα χρόνο πριν είχε κερδίσει πέντε Grammy, τον θέλαμε και ήταν μια λογική κίνηση». Ο στίχος που έμεινε στο ευρύ κοινό είναι “the moon and New York city”.
Μουσική: Burt Bacharach. Στίχοι: Carole Bayer Sager, Christopher Cross, Peter Allen
Ερμηνευτής: Christopher Cross
από την ταινία “Arthur ” («Άρθουρ, αυτός ο καταπληκτικός κύριος»)
Σκηνοθεσία: Steve Gordon.
Πρωταγωνιστούν: Dudley Moore, Liza Minnelli, John Gielgud, Geraldine Fitzgerald, Jill Eikenberry, Stephen Elliott, Ted Ross, Barney Martin.
Άλλα τραγούδια: “Blue moon”, “If you knew Susie”, “Santa Claus is coming to town”.
Κωμωδία σε στυλ της δεκαετίας του ’30 σε σενάριο του πρωτοεμφανιζόμενου Gordon, που πέθανε ένα χρόνο μετά. Ένας κακομαθημένος εκατομμυριούχος που πίνει πολύ πρέπει να διαλέξει είτε τα πλούτη (μ’ έναν σχεδιασμένο γάμο) είτε τον αληθινό έρωτα (με την σερβιτόρα Liza Minnelli). Στον ρόλο του υπηρέτη, με γλώσσα ξυράφι, ο Sir John Gielgud που κέρδισε Όσκαρ β’ ρόλου, σε ηλικία 78 χρονών.
O Dudley είχε ήδη αγαπηθεί από το κοινό χάρη στην προηγούμενη αμερικάνικη ταινία του «10».
Τέσσερις ταλαντούχοι άνθρωποι συνεργάστηκαν για το βραβευμένο τραγούδι “Arthur’s theme (Best that you can do)”. O Burt Bacharach συνέθεσε την μουσική σε δύο βραδιές, η Carole Bayer Sager (που είχε εγκαταλείψει τον Marvin Hamlisch ως σύντροφος του και συνεργάτις του και είχε παρόμοια σχέση με τον Bacharach), o Christopher Cross, που ερμήνευσε το τραγούδι και ο Peter Allen τραγουδιστής-τραγουδοποιός, σύζυγος της Minnelli από το 1967-73, που έγραψε και το “I honestly love you”.
O Cross από το 1980-85 είχε δέκα επιτυχίες με μεγαλύτερη τα “Arthur’s theme” (Νο 1 το 1981 και χρυσός δίσκος). Άλλες επιτυχίες του τα “Ride like the wind” (1980), “Sailing” (1980).
Για την επιλογή του Cross ο Bacharach δήλωσε ότι «ένα χρόνο πριν είχε κερδίσει πέντε Grammy, τον θέλαμε και ήταν μια λογική κίνηση». Ο στίχος που έμεινε στο ευρύ κοινό είναι “the moon and New York city”.
1980
FAME
Μουσική: Michael Gore. Στίχοι: Dean Pitchford
Ερμηνεύτρια: Irene Cara
από την ταινία “Fame ” («Στον πυρετό της δόξας»)
Σκηνοθεσία: Alan Parker.
Πρωταγωνιστούν: Irene Cara, Lee Carreri, Eddie Barth, Laura Dean, Paul McCrane, Barry Miller, Gene Anthony Ray, Maureen Teefy, Antonia Franceschi, Anne Meara, Albert Hague.
Άλλα τραγούδια: Dogs in the yard / Hot lunch jam / I sing the body electric / Is it okay if I call you mine? / Never alone / Out here on my own / Ralph and Monty.
Τα όνειρα, οι προσδοκίες, οι προσπάθειες και οι αποτυχίες των μαθητών στο γυμνάσιο της Νέας Υόρκης (High School of Music and Art and Performing Arts) που αργότερα έγινε σειρά στην τηλεόραση.
Η ταινία κέρδισε Όσκαρ και για το τραγούδι και για την μουσική υπόκρουση (Michael Gore).
Ο μαθητής-συνθέτης Lee Carreri έγραψε ένα τραγούδι για διασημότητες, ο πατέρας του που έχει ταξί «δανείζεται» την κασέτα με το κομμάτι και το παίζει έξω από το γυμνάσιο με ηχεία που τοποθετεί στο αυτοκίνητο. Η Cara και οι άλλοι μαθητές, το ακούν, βγαίνουν στον δρόμο και το τραγουδούν και χορεύουν σε μια συναρπαστική σκηνή εφηβικού ενθουσιασμού και κυκλοφοριακού χάους.
Για πρώτη φορά στην ιστορία των Όσκαρ δυο τραγούδια από την ίδια ταινία ήταν υποψήφια (“Out here on my own” – “Fame”). Οι στίχοι: “I’m gonna live forever” είναι μια εφηβική σκέψη-άποψη που έγινε σύνθημα.
Ο συνθέτης Michael Gore είναι ξάδερφος του εκλιπόντος Christopher Gore, που έγραψε το σενάριο, και αδερφός της τραγουδίστριας Lesley Core (“It’s my party – 1963).
To “Fame” έγινε επιτυχία σε δίσκους μόνο από την Irene Cara η οποία το 1983 είχε μια ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία με το “Flashdance… what a feeling” από την ταινία “Flashdance”.
Μουσική: Michael Gore. Στίχοι: Dean Pitchford
Ερμηνεύτρια: Irene Cara
από την ταινία “Fame ” («Στον πυρετό της δόξας»)
Σκηνοθεσία: Alan Parker.
Πρωταγωνιστούν: Irene Cara, Lee Carreri, Eddie Barth, Laura Dean, Paul McCrane, Barry Miller, Gene Anthony Ray, Maureen Teefy, Antonia Franceschi, Anne Meara, Albert Hague.
Άλλα τραγούδια: Dogs in the yard / Hot lunch jam / I sing the body electric / Is it okay if I call you mine? / Never alone / Out here on my own / Ralph and Monty.
Τα όνειρα, οι προσδοκίες, οι προσπάθειες και οι αποτυχίες των μαθητών στο γυμνάσιο της Νέας Υόρκης (High School of Music and Art and Performing Arts) που αργότερα έγινε σειρά στην τηλεόραση.
Η ταινία κέρδισε Όσκαρ και για το τραγούδι και για την μουσική υπόκρουση (Michael Gore).
Ο μαθητής-συνθέτης Lee Carreri έγραψε ένα τραγούδι για διασημότητες, ο πατέρας του που έχει ταξί «δανείζεται» την κασέτα με το κομμάτι και το παίζει έξω από το γυμνάσιο με ηχεία που τοποθετεί στο αυτοκίνητο. Η Cara και οι άλλοι μαθητές, το ακούν, βγαίνουν στον δρόμο και το τραγουδούν και χορεύουν σε μια συναρπαστική σκηνή εφηβικού ενθουσιασμού και κυκλοφοριακού χάους.
Για πρώτη φορά στην ιστορία των Όσκαρ δυο τραγούδια από την ίδια ταινία ήταν υποψήφια (“Out here on my own” – “Fame”). Οι στίχοι: “I’m gonna live forever” είναι μια εφηβική σκέψη-άποψη που έγινε σύνθημα.
Ο συνθέτης Michael Gore είναι ξάδερφος του εκλιπόντος Christopher Gore, που έγραψε το σενάριο, και αδερφός της τραγουδίστριας Lesley Core (“It’s my party – 1963).
To “Fame” έγινε επιτυχία σε δίσκους μόνο από την Irene Cara η οποία το 1983 είχε μια ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία με το “Flashdance… what a feeling” από την ταινία “Flashdance”.
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
1979
IT GOES LIKE IT GOES
Μουσική: David Shire. Στίχοι: Norman Gimbel
Ερμηνεύτρια: Jennifer Warnes
από την ταινία “Norma Rae ” («Νόρμα Ραιη»)
Σκηνοθεσία:Martin Ritt.
Πρωταγωνιστούν: Sally Field, Bean Bridges, Ron Leibman, Pat Hingle, Barbara Baxley.
H Sally Field κέρδισε το Όσκαρ ερμηνείας για τον ρόλο της ως φτωχής εργάτριας του Νότου που γίνεται μια θυμωμένη οργανώτρια συνδικάτου. Η Norma Rae είναι μια χωρισμένη μητέρα δύο παιδιών, το ένα παράνομο.
Είναι περισσότερο μια ταινία κοινωνικού σχολιασμού με ψυχαγωγικό προφίλ.
Το τραγούδι “It goes like it goes”, ένα αργό κομμάτι country, ακούγεται στους τίτλους της αρχής και του τέλους, ερμηνευμένο από την Jennifer Warnes. Στην τελετή των Όσκαρ το απέδωσε η Dionne Warwick.
Για τον Shire ήταν το πρώτο και μοναδικό Όσκαρ για τραγούδι αν και ήταν υποψήφιος την ίδια χρονιά με το “The theme from the Promise”.
Το βραβευμένο τραγούδι δεν έγινε επιτυχία ούτε με την Warnes ούτε με άλλον καλλιτέχνη. Από το 1977-87 η Warnes είχε εννέα επιτυχίες με μεγαλύτερες τα “Up where we belong” (1982-πλατινένιος δίσκος), “The time of my life” (1987-χρυσός δίσκος). Στο πρώτο με τον Joe Cocker και στο δεύτερο με τον Bill Medley.
Μουσική: David Shire. Στίχοι: Norman Gimbel
Ερμηνεύτρια: Jennifer Warnes
από την ταινία “Norma Rae ” («Νόρμα Ραιη»)
Σκηνοθεσία:Martin Ritt.
Πρωταγωνιστούν: Sally Field, Bean Bridges, Ron Leibman, Pat Hingle, Barbara Baxley.
H Sally Field κέρδισε το Όσκαρ ερμηνείας για τον ρόλο της ως φτωχής εργάτριας του Νότου που γίνεται μια θυμωμένη οργανώτρια συνδικάτου. Η Norma Rae είναι μια χωρισμένη μητέρα δύο παιδιών, το ένα παράνομο.
Είναι περισσότερο μια ταινία κοινωνικού σχολιασμού με ψυχαγωγικό προφίλ.
Το τραγούδι “It goes like it goes”, ένα αργό κομμάτι country, ακούγεται στους τίτλους της αρχής και του τέλους, ερμηνευμένο από την Jennifer Warnes. Στην τελετή των Όσκαρ το απέδωσε η Dionne Warwick.
Για τον Shire ήταν το πρώτο και μοναδικό Όσκαρ για τραγούδι αν και ήταν υποψήφιος την ίδια χρονιά με το “The theme from the Promise”.
Το βραβευμένο τραγούδι δεν έγινε επιτυχία ούτε με την Warnes ούτε με άλλον καλλιτέχνη. Από το 1977-87 η Warnes είχε εννέα επιτυχίες με μεγαλύτερες τα “Up where we belong” (1982-πλατινένιος δίσκος), “The time of my life” (1987-χρυσός δίσκος). Στο πρώτο με τον Joe Cocker και στο δεύτερο με τον Bill Medley.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
